روش این مرحله از باور سازی :

انس گرفتن ، محبت کردن ، نزدیک شدن ، غیر مستقیم کار تبلیغی انجام دادن ، معارفه
محبت آمیز ، پرهیز از افراط و تفریط و در یک کلام خوگرفتن با مخاطب می باشد که احساس خودی بودن به طرفین دست بدهد .

 ب – باور سازی نسبت به موقعیت:    

 هر تبلیغ و تربیتی در یک محیط و موقعیت خاصی صورت می پذیرد . تا مخاطب شناخت درستی از محیط و موقعیت پیدا نکند ، پیام تبلیغی و تربیتی را دریافت نخواهد کرد .

موقعیت های تبلیغی اعم از موقعیت های زمانی و یا مکانی هر کدام ویژگیهای خاص خود را دارد . مناطق جنگی از آنجا که محل رزم ، رزم آوران اسلام ، شهادت بهترین فرزندان دین و مملکت بوده و از باب « شرف المکان المکین » ، ( شرف و عظمت هر مکانی به مظروف و چیزی است که در آن ظرف مکانی قرار گرفته است ) ، از عظمت بالایی برخوردار است و به تدبیری مرکز فرستنده پیامهای معنوی است . اگر گیرنده ها ، اولاً آماده و روشن باشند ، ثانیاً روی موج اصلی تنظیم شده و ثالثاً غبارروبی شده باشند ، بهترین ارتباط و پیام رسانی صورت می پذیرد . جبهه، دروازه بهشت ، سکوی پرواز ، حمام شستشوی گناهان، شروع تصمیم گیری های جدی برای آدم شدن ، محل انقلاب درونی و . . . می باشد .

 روش این مرحله از باور سازی :

نقل خاطره های تحول آفرین ، نقل روایات و آیاتی که زمینه ساز تحول درونی است از قبیل آیات خوف و رجاء ، بهشت و جهنم ، لطف و مرحمت خدا ، نقل برنامه های عبادی ، نظامی ، تفریحی و نقل زندگی پر از نشاط و معنویت رزمندگان و . . . در این زمینه مفید است .

ج – باور سازی نسبت به خود مخاطب :    

 یکی از مشکلات جدی جوانان ،خود ناشناسی و به تبع آن فرار از خود و از خود بیگانگی و یا
خود باختگی است . چون هیچ موقع نخواستند و دیگران هم ایشان را وادار نکردند که توجه به خود کنند ، جایگاه خود را از لحاظ خلقت و از لحاظ ویژگیهای مثبت و منفی بشناسند .

جبهه بهترین جایگاه برای تفکر در خود و جایگاه خویش است . ویژگیهای مثبت و منفی استعداد ها ، توانمندیها ، مشکلات ، شکستها ،
پیروزی ها ، نقاط عطف زندگی ، محدودیت ها ، امکانات ، تفاوتها ، و . . . را باید شناخت . به عبارتی تا صورت مسئله زندگی شناخته نشود و معلومات و مجهولات معادله مخصوص هر شخص یافت نشود ، حل معادله غیر ممکن است و چون معادلات زندگی افراد ، با یکدیگر متفاوت است تقلید خیلی کارساز نیست هر چند استفاده از تجربه دیگران ، فواید زیادی دارد .

روش این مرحله از باور سازی :

 وادار کردن افراد به خلوت کردن و تفکر و نوشتن در باره خود و آنچه که در مورد خود احساس می کنند، در باره اینکه که نگاهشان به خدا (هستی) ، دین ، خود ، مرگ ، دنیا و پدیده های دیگر چیست و دیگر اینکه از دیگران بخواهند که در باره آنها بنویسند و در باره خود به مباحثه بپردازند .

د- باور سازی نسبت به خدا :    

 بالاترین نیاز جوان ، داشتن یک تکیه گاه جامع و کامل است و بزرگترین مشکل هم اشتباه در مصداق این تکیه گاه است . لذا در ظاهر دیده می شود که جوانان علیرغم اینکه میدانند که خداوند قادر ، عالم ، رئوف ، مهربان ، ناظر ، خالق و . . است  ولی چون باور ندارند و لمس نمی کنند به جای تکیه کردن به این  منبع لایزال ، به منبع های دیگری که در توانایی قابل مقایسه با خداوند نیستند تکیه
می کنند و چون از آنها ناتوانی می بینند ، به ناامیدی، یأس ، پوچی ، بی خیالی و . . . روی می آورند .

اگر توانمندیهای خداوند مبنی بر قدرت خداوند (ان الله علی کل شیئ قدیر  « 1» ) علم خداوند (یعلم خائنه الاعین ما تخفی الصدور «2» ) ، حضور خداوند ( الا انه کل شیئ محیط «3» ) ، رازق بودن خداوند ( ما من داب فی الارض الا علی الله
رزقها «4» ) ، و . . . بصورت ملموس و محسوس برای مخاطب بیان شود که او حس کند تکیه گاه قادر ، رازق ، مهربان دارد که هنوز توانمندیهای او شناخته نشده است . یقیناً تنها او را تکیه گاه خود قرار
می دهد که این « اصل توکل » است ، تنها با او معامله می کند که این « اصل اخلاص» است و تنها دنبال اوامر و نواهی او را می گیرد که این « اصل بندگی » است .

روش این مرحله از باور سازی :

 بیان قصص انبیاء در رابطه با صفات الهی مثل قصه حضرت سلیمان (ع) که در مود رازقیت خداوند مطرح شده است ، یا قصه ابراهیم (ع) که در رابطه با قدرت خداوند در زنده کردن موجودات وارد شده است یا قصه حفاظت از پیامبر اکرم (ص) بوسیله تار عنکبوت که در غار ثور و در مسئله هجرت از مکه به مدینه اتفاق افتاد ، یا قصه حضرت ابراهیم (ع) و آتش نمرود و یا قصه حضرت موسی (ع) و شکافته شدن آب و یا قضایایی که در جبهه ها در دوران دفاع مقدس اتفاق افتاد که به وضوح قدرت خداوند ، لطف و مرحمت خداوند حس شد .

 ه – باور سازی نسبت به دین و اهل بیت (ع)    

 آنچه در مورد پدیده دین و پیروی از اهل بیت(ع) مطرح است اینکه اگر جوانان دین را پدیده محدودیت آفرین و محدودیت زا ، ببینند ، به طبع اولیه از آن فرار خواهند کرد ولی چنانچه آن را پدیده مصونیت آفرین و حفظ کننده بیابند ، نه تنها از آن فرار نخواهند کرد بلکه سعی در استفاده از آن دارند . دین و سیره اهل بیت (ع) همانند نقشه مهندسی است که چنانچه سازنده خانه به اهمیت جان خود واقف باشد به دنبال کسب نقشه و ساختن بر اساس نقشه می رود . همچنین است اگر نقش پیروی از قرآن و عترت در ساختن دنیا و آخرت و سعادت دنیوی و اخروی به صورت ملموس و محسوس بیان شود و معلوم شود که قرآن و عترت ، حلال مشکل است نه مشکل ساز ، مصونیت زاست نه محدودیت زا ، راه گشاست نه مسدود کننده ، گرایش به آن بیشتر خواهد شد .

انسانها برای آوردن نور به منازل خود ، هزینه میدهند، وقت می گذارند ، تلاش می کنند تا خانه خود را نورانی کنند . اگر نور بودن قرآن و عترت ، خوب فهمانده شود برای آوردن آنها به خانه دل و گل، سطح هزینه و زمان خیلی راحت خواهد بود .

روش این مرحله از باور سازی :

 بیان پویایی دین یعنی قابلیت تطابق دین و سیره اهل بیت (ع) بر شرایط مختلف بهترین روش برای این باورسازی است . دینی که می خواهد تا قیامت بماند باید این توانایی را داشته باشد .